Z godną podziwu delikatnością dłoni i niezwykłą umiejętnością uchwycenia architektury i krajobrazów w akwareli, Carl Friedrich Heinrich Werner pozostawił po sobie niezatarte dziedzictwo w świecie sztuki. Urodzony 4 października 1808 roku w Weimarze, Werner szkolił się w malarstwie pod okiem Julius Schnorr von Carolsfeld w Lipsku, po czym na krótko zajął się architekturą w Monachium. Jego prawdziwą pasją były jednak kolorowe akwarele, do których powrócił i które przyniosły mu stypendium na zmieniającą życie podróż do Włoch.
Serce Włoch otworzyło przed Wernerem świat możliwości i artystycznego oświecenia. Otworzył własne studio w lagunach i kanałach Wenecji i stał się znanym malarzem akwarelowym. Jego sztuka, z miłością i dokładnością odwzorowana w odbitkach artystycznych, znalazła uznanie w całej Europie, a nawet została uznana przez New Watercolour Society w Anglii. Płótno jego artystycznych ambicji rozszerzyło się jeszcze bardziej, gdy Werner zaczął podróżować po reszcie świata. Odcisnął swoje piętno na Hiszpanii i Palestynie, podróżując do Egiptu w 1862 roku i wracając tam na dłuższą wycieczkę w 1864 roku. Na szczególną uwagę zasługują jego akwarele przedstawiające Jerozolimę, gdzie jako jeden z nielicznych niemuzułmanów uzyskał dostęp do wnętrza Kopuły na Skale. To imponujące dzieło stało się częścią jego pracy "Jerusalem and the Holy Places", opublikowanej w Londynie. Dalsze podróże zaprowadziły go do Grecji i na Sycylię, a w końcu z powrotem do Lipska, gdzie został profesorem Akademii i zmarł w 1894 roku.
Do jego wybitnych dzieł należą "Wenecja w zenicie i upadku", "Pałac Książęcy ze sceną z Kupca Weneckiego", "Procesja triumfalna doży Cantarini", "Sala Zisa w Palermo", "Lwi Dwór w Alhambrze" oraz "Jerozolima i Ziemia Święta", obszerne dzieło składające się z 30 projektów, opublikowane z tekstem i kolorowymi płytami. Każde z tych dzieł sztuki, czy to jako wierny druk artystyczny, czy w oryginalnej formie, odzwierciedla niezwykły talent Wernera i jego niezachwianą pasję do malarstwa akwarelowego.
Z godną podziwu delikatnością dłoni i niezwykłą umiejętnością uchwycenia architektury i krajobrazów w akwareli, Carl Friedrich Heinrich Werner pozostawił po sobie niezatarte dziedzictwo w świecie sztuki. Urodzony 4 października 1808 roku w Weimarze, Werner szkolił się w malarstwie pod okiem Julius Schnorr von Carolsfeld w Lipsku, po czym na krótko zajął się architekturą w Monachium. Jego prawdziwą pasją były jednak kolorowe akwarele, do których powrócił i które przyniosły mu stypendium na zmieniającą życie podróż do Włoch.
Serce Włoch otworzyło przed Wernerem świat możliwości i artystycznego oświecenia. Otworzył własne studio w lagunach i kanałach Wenecji i stał się znanym malarzem akwarelowym. Jego sztuka, z miłością i dokładnością odwzorowana w odbitkach artystycznych, znalazła uznanie w całej Europie, a nawet została uznana przez New Watercolour Society w Anglii. Płótno jego artystycznych ambicji rozszerzyło się jeszcze bardziej, gdy Werner zaczął podróżować po reszcie świata. Odcisnął swoje piętno na Hiszpanii i Palestynie, podróżując do Egiptu w 1862 roku i wracając tam na dłuższą wycieczkę w 1864 roku. Na szczególną uwagę zasługują jego akwarele przedstawiające Jerozolimę, gdzie jako jeden z nielicznych niemuzułmanów uzyskał dostęp do wnętrza Kopuły na Skale. To imponujące dzieło stało się częścią jego pracy "Jerusalem and the Holy Places", opublikowanej w Londynie. Dalsze podróże zaprowadziły go do Grecji i na Sycylię, a w końcu z powrotem do Lipska, gdzie został profesorem Akademii i zmarł w 1894 roku.
Do jego wybitnych dzieł należą "Wenecja w zenicie i upadku", "Pałac Książęcy ze sceną z Kupca Weneckiego", "Procesja triumfalna doży Cantarini", "Sala Zisa w Palermo", "Lwi Dwór w Alhambrze" oraz "Jerozolima i Ziemia Święta", obszerne dzieło składające się z 30 projektów, opublikowane z tekstem i kolorowymi płytami. Każde z tych dzieł sztuki, czy to jako wierny druk artystyczny, czy w oryginalnej formie, odzwierciedla niezwykły talent Wernera i jego niezachwianą pasję do malarstwa akwarelowego.
Strona 1 / 1