Duński rzeźbiarz Bertel Thorvaldsen urodził się w Kopenhadze. Jego rok urodzenia nie jest jednoznacznie udokumentowany, on sam podawał rok 1768. Z dotychczasowych badań wynika, że urodził się prawdopodobnie w 1770 r. Wychowywał się w ubogich warunkach, jego matka była córką pastora. Jego ojciec pochodził z Islandii i pracował jako rzeźbiarz w drewnie. To musiało zapoznać młodego Bertela z tą sztuką w młodym wieku i był on zdeterminowany, aby naśladować swojego ojca. Pierwsze lekcje ilustracji pobierał więc w domu. Jego talent ujawnił się już w dzieciństwie. W końcu, w wieku jedenastu lat, Bertel Thorvaldsen otrzymał możliwość uczęszczania do "Królewskiej Duńskiej Akademii Sztuki" w Kopenhadze jako wolny słuchacz. Jednym z jego najważniejszych nauczycieli był architekt i rzeźbiarz Nicolai Abraham Abildgaard. Już po kilku latach Bertel Thorvaldsen został odznaczony "Małym Srebrnym Medalem" za udane modelarstwo. Młody człowiek otrzymał również "Duży Srebrny Medal" za płaskorzeźbę "Odpoczywający Kupidyn". Te i inne nagrody za wspaniałe reliefowe dzieła młodego artysty wywołały oczywiście wielkie poruszenie. W ten sposób został hojnie wsparty środkami finansowymi na studia.
Ważnym wydarzeniem w jego życiu artystycznym było otrzymanie "Wielkiego Złotego Medalu" i związanego z nim stypendium wyjazdowego do Rzymu. To włoskie miasto z jego starożytną atmosferą było szczególną atrakcją dla artystów wszystkich gatunków. Rzym stał się jego drugim domem i wciąż na nowo inspirował go do działania. Spędził tam w sumie prawie czterdzieści lat i z wielką starannością wykonał liczne dzieła, w tym posągi, pomniki i grobowce. Słynny jest na przykład jego grobowiec dla papieża Piusa VII w kościele św. Bertel Thorvaldsen często spotykał się z poetami i rzeźbiarzami skandynawskimi w "Caffè Greco" przy Via Condotti. Dla duńskiego poety Hansa Christiana Andersena, Bertel Thorvaldsen stał się w tym czasie dobrym przyjacielem, który często służył mu radą i pocieszeniem. Bertel Thorvaldsen należy do epoki klasycyzmu, ponieważ pracował z czystymi materiałami, np. marmurem i brązem. Artyści klasycystyczni widzieli w starożytności idealny wzór dla swojej twórczości. Dał się też poznać jako medalista.
Bertel Thorvaldsen powrócił do Danii z Rzymu około 1838 roku. Baronowa Stampe urządziła dla niego pracownię w jednej ze swoich posiadłości. Tam Thorvaldsen spotykał się na rozmowy z innymi artystami. Często odwiedzał go tu jego przyjaciel, poeta Hans Christian Andersen. Bertel Thorvaldsen również pozostał w Niemczech, aby pracować. W posiadłości Maxenów, należącej do fabrykanckiej rodziny Serre pod Dreznem, mógł pracować nad płaskorzeźbą, raczej płaską, z motywami "Amora i Psyche". W pobliżu znajdował się kamieniołom marmuru, a także fabryki i warsztaty należące do rodziny. Bertel Thorvaldsen zmarł zupełnie niespodziewanie w 1844 roku po wizycie w teatrze w rodzinnej Kopenhadze.
Duński rzeźbiarz Bertel Thorvaldsen urodził się w Kopenhadze. Jego rok urodzenia nie jest jednoznacznie udokumentowany, on sam podawał rok 1768. Z dotychczasowych badań wynika, że urodził się prawdopodobnie w 1770 r. Wychowywał się w ubogich warunkach, jego matka była córką pastora. Jego ojciec pochodził z Islandii i pracował jako rzeźbiarz w drewnie. To musiało zapoznać młodego Bertela z tą sztuką w młodym wieku i był on zdeterminowany, aby naśladować swojego ojca. Pierwsze lekcje ilustracji pobierał więc w domu. Jego talent ujawnił się już w dzieciństwie. W końcu, w wieku jedenastu lat, Bertel Thorvaldsen otrzymał możliwość uczęszczania do "Królewskiej Duńskiej Akademii Sztuki" w Kopenhadze jako wolny słuchacz. Jednym z jego najważniejszych nauczycieli był architekt i rzeźbiarz Nicolai Abraham Abildgaard. Już po kilku latach Bertel Thorvaldsen został odznaczony "Małym Srebrnym Medalem" za udane modelarstwo. Młody człowiek otrzymał również "Duży Srebrny Medal" za płaskorzeźbę "Odpoczywający Kupidyn". Te i inne nagrody za wspaniałe reliefowe dzieła młodego artysty wywołały oczywiście wielkie poruszenie. W ten sposób został hojnie wsparty środkami finansowymi na studia.
Ważnym wydarzeniem w jego życiu artystycznym było otrzymanie "Wielkiego Złotego Medalu" i związanego z nim stypendium wyjazdowego do Rzymu. To włoskie miasto z jego starożytną atmosferą było szczególną atrakcją dla artystów wszystkich gatunków. Rzym stał się jego drugim domem i wciąż na nowo inspirował go do działania. Spędził tam w sumie prawie czterdzieści lat i z wielką starannością wykonał liczne dzieła, w tym posągi, pomniki i grobowce. Słynny jest na przykład jego grobowiec dla papieża Piusa VII w kościele św. Bertel Thorvaldsen często spotykał się z poetami i rzeźbiarzami skandynawskimi w "Caffè Greco" przy Via Condotti. Dla duńskiego poety Hansa Christiana Andersena, Bertel Thorvaldsen stał się w tym czasie dobrym przyjacielem, który często służył mu radą i pocieszeniem. Bertel Thorvaldsen należy do epoki klasycyzmu, ponieważ pracował z czystymi materiałami, np. marmurem i brązem. Artyści klasycystyczni widzieli w starożytności idealny wzór dla swojej twórczości. Dał się też poznać jako medalista.
Bertel Thorvaldsen powrócił do Danii z Rzymu około 1838 roku. Baronowa Stampe urządziła dla niego pracownię w jednej ze swoich posiadłości. Tam Thorvaldsen spotykał się na rozmowy z innymi artystami. Często odwiedzał go tu jego przyjaciel, poeta Hans Christian Andersen. Bertel Thorvaldsen również pozostał w Niemczech, aby pracować. W posiadłości Maxenów, należącej do fabrykanckiej rodziny Serre pod Dreznem, mógł pracować nad płaskorzeźbą, raczej płaską, z motywami "Amora i Psyche". W pobliżu znajdował się kamieniołom marmuru, a także fabryki i warsztaty należące do rodziny. Bertel Thorvaldsen zmarł zupełnie niespodziewanie w 1844 roku po wizycie w teatrze w rodzinnej Kopenhadze.
Strona 1 / 1