Alonso Sánchez Coello jest najbardziej znany ze swoich portretów. Jako nadworny malarz Filipa II nadał tej formie sztuki wyraz, który przez długi czas uważany był za charakterystyczny dla Hiszpanii. Urodzony w 1531/32 r. w pobliżu Walencji w Hiszpanii, Sánchez Coello przeniósł się do Portugalii w wieku 10 lat. Król Jan III docenił talent młodego adepta sztuki i sfinansował jego pobyt we Flandrii, gdzie od 1550 r. pracował dla kardynała Granvela i uczył się u Holendra Antonia Moro. W 1552 r. powrócił na dwór portugalski i przez około dwa lata pracował dla następcy tronu Jana Manuela. Kiedy po jego śmierci wdowa po nim wróciła do Hiszpanii, by objąć regencję po swoim bracie Filipie II, Sánchez Coello pracował dla infanta Don Carlosa w królewskiej siedzibie w Valladolid. W 1559 r. Filip II powrócił do Hiszpanii, ale jego poprzedni nadworny malarz Antonio Moro opuścił kraj w obawie przed inkwizycją. Sánchez Coello podążył za swoim nauczycielem na stanowisko nadwornego malarza i ostatecznie zamieszkał w Madrycie u króla, który stał się również jego powiernikiem. Ogromny sukces, gdyż do tej pory dwór hiszpański zawsze preferował artystów zagranicznych.
Od tej pory malarstwo portretowe na dworze znajdowało się w rękach hiszpańskich. Jako malarz nadworny Sánchez Coello tworzył głównie portrety rodziny królewskiej w trzech czwartych i całych wymiarach. Format i ekspresja dworskiego stylu życia na portretach odpowiadały potrzebom reprezentacyjnym króla i szlachty. Nie przypadkiem wiele takich portretów wysyłano na inne dwory, gdzie umacniały istniejące powiązania i podkreślały pretensje władcy do władzy. Pierwszym portretem, którego autorstwo można śmiało przypisać Sánchezowi Coello, jest portret infanta Don Carlosa. Malarz kilkakrotnie malował infantkę Izabelę Klarę Eugenię, a także jej siostrę Katarzynę Michaelę. Jego dobre stosunki z Anną Austriaczką również znalazły odzwierciedlenie w portrecie, a jedyny zachowany portret Filipa II jest również jego autorstwa. Oprócz wielu portretów Sánchez Coello stworzył również dzieła o tematyce religijnej, takie jak "Zaślubiny świętej Katarzyny" (El Escorial) czy "Sebastian z Chrystusem i Marią" w San Geronimo w Madrycie.
Jego obrazy religijne nie wyróżniają się niczym szczególnym. Odpowiadają one ówczesnym konwencjom i są dobrze wykonane pod względem rzemieślniczym. Z kolei jego portrety nadały tej formie sztuki wyrazistość, która aż do Velazques'a była uważana za typowo hiszpańską. Wpływy jego nauczyciela Antonio Moro są tak samo rozpoznawalne, jak wrażenie, jakie wywarł na nim Tycjan. Jednak dostojna powaga przedstawienia, ciepła kolorystyka, lekkość pozy oraz doskonałe wykonanie techniczne świadczą o niezależnym talencie malarza, który w sposób wzorcowy uchwycił formalność i skromność hiszpańskiego dworu. Po jego śmierci w 1588 r. spuściznę artystyczną przejęli kolejni uczniowie.
Alonso Sánchez Coello jest najbardziej znany ze swoich portretów. Jako nadworny malarz Filipa II nadał tej formie sztuki wyraz, który przez długi czas uważany był za charakterystyczny dla Hiszpanii. Urodzony w 1531/32 r. w pobliżu Walencji w Hiszpanii, Sánchez Coello przeniósł się do Portugalii w wieku 10 lat. Król Jan III docenił talent młodego adepta sztuki i sfinansował jego pobyt we Flandrii, gdzie od 1550 r. pracował dla kardynała Granvela i uczył się u Holendra Antonia Moro. W 1552 r. powrócił na dwór portugalski i przez około dwa lata pracował dla następcy tronu Jana Manuela. Kiedy po jego śmierci wdowa po nim wróciła do Hiszpanii, by objąć regencję po swoim bracie Filipie II, Sánchez Coello pracował dla infanta Don Carlosa w królewskiej siedzibie w Valladolid. W 1559 r. Filip II powrócił do Hiszpanii, ale jego poprzedni nadworny malarz Antonio Moro opuścił kraj w obawie przed inkwizycją. Sánchez Coello podążył za swoim nauczycielem na stanowisko nadwornego malarza i ostatecznie zamieszkał w Madrycie u króla, który stał się również jego powiernikiem. Ogromny sukces, gdyż do tej pory dwór hiszpański zawsze preferował artystów zagranicznych.
Od tej pory malarstwo portretowe na dworze znajdowało się w rękach hiszpańskich. Jako malarz nadworny Sánchez Coello tworzył głównie portrety rodziny królewskiej w trzech czwartych i całych wymiarach. Format i ekspresja dworskiego stylu życia na portretach odpowiadały potrzebom reprezentacyjnym króla i szlachty. Nie przypadkiem wiele takich portretów wysyłano na inne dwory, gdzie umacniały istniejące powiązania i podkreślały pretensje władcy do władzy. Pierwszym portretem, którego autorstwo można śmiało przypisać Sánchezowi Coello, jest portret infanta Don Carlosa. Malarz kilkakrotnie malował infantkę Izabelę Klarę Eugenię, a także jej siostrę Katarzynę Michaelę. Jego dobre stosunki z Anną Austriaczką również znalazły odzwierciedlenie w portrecie, a jedyny zachowany portret Filipa II jest również jego autorstwa. Oprócz wielu portretów Sánchez Coello stworzył również dzieła o tematyce religijnej, takie jak "Zaślubiny świętej Katarzyny" (El Escorial) czy "Sebastian z Chrystusem i Marią" w San Geronimo w Madrycie.
Jego obrazy religijne nie wyróżniają się niczym szczególnym. Odpowiadają one ówczesnym konwencjom i są dobrze wykonane pod względem rzemieślniczym. Z kolei jego portrety nadały tej formie sztuki wyrazistość, która aż do Velazques'a była uważana za typowo hiszpańską. Wpływy jego nauczyciela Antonio Moro są tak samo rozpoznawalne, jak wrażenie, jakie wywarł na nim Tycjan. Jednak dostojna powaga przedstawienia, ciepła kolorystyka, lekkość pozy oraz doskonałe wykonanie techniczne świadczą o niezależnym talencie malarza, który w sposób wzorcowy uchwycił formalność i skromność hiszpańskiego dworu. Po jego śmierci w 1588 r. spuściznę artystyczną przejęli kolejni uczniowie.
Strona 1 / 1