Wraz z końcem XIX wieku rozpoczęła się nieznana dotąd era w sztuce. O ile do tej pory sztuka była postrzegana głównie z perspektywy estetycznej, o tyle teraz doczekała się powiązania z typografią i reklamą. O ile do tej pory obrazy prezentowane były najchętniej na szlachetnym płótnie, o tyle teraz konkurowały z medium plakatu. Tworzenie nośników reklamowych spoczywało w rękach litografów i rysowników, którzy nie wykazywali większych talentów plastycznych. Rosnąca industrializacja sprawiła, że reklama stała się prężnie rozwijającym się przemysłem. Artyści coraz częściej przejmowali artystyczne opracowanie atrakcyjnych plakatów. W Paryżu Henri de Toulouse-Lautrec wywołał sensację swoją reklamą miejskich teatrów tańca. W Londynie powstały biura, które specjalizowały się wyłącznie w reklamie artystycznej. Powstała nowa forma sztuki zwana techniką reklamową.
Alick Ritchie urodził się pod nazwiskiem Alexander Penrose Forbes Ritchie w Szkocji. Studiował w Belgijskiej Akademii Sztuk Pięknych, a na centrum swojego życia wybrał Londyn. Tutaj zajmował się szeroko pojętą reklamą. Ritchie był karykaturzystą, projektował plakaty dla londyńskiego metra i dostarczał zdjęcia do różnych magazynów. Alick Ritchie stał się sławny dzięki swoim portretom. Często malował osoby publiczne. Do jego motywów należeli aktorzy tacy jak Charlie Chaplin i politycy jak Winston Churchill. Ritchie ukazał się jako oderwany od rzeczywistości. Twarze często mają wyraz przypominający maskę. Kanciaste powierzchnie rozczłonkowane są ciemnymi liniami, a paleta barw zredukowana jest do kilku niuansów. W portretach można dostrzec zaczątki abstrakcji. Gdyby dokonać klasyfikacji historyczno-artystycznej na podstawie wyglądu, prace te należałoby przypisać do kubizmu. Kubizm nie miał jednak wyraźnego kierunku stylistycznego. Współcześni donoszą, że Alick Ritchie drwił z rozwoju kubizmu. Portrety te należy więc zaliczyć do karykatur, a tym samym do pięknej formy satyry.
Alick P.F. Ritchie zaprojektował w sumie trzy serie kart do papierosów. Wśród nich znajdują się jedne z najsłynniejszych portretów artysty, które w tym kontekście otwarcie określa się mianem karykatur. Ówcześni producenci papierosów wydawali tzw. kartki papierosowe w celu ustabilizowania opakowania. Wielu znanych artystów stworzyło obrazy do kart. W 1926 roku Ritchie stworzył swoje proste karykatury, z którymi osiągnął wielką sławę. W 1934 roku stworzył Animalloys - zestaw kart z 48 pojedynczymi obrazami. Karty przedstawiały głowę, przednie nogi, tułów i tylne nogi zwierząt. Z każdych trzech kart można było ułożyć zwierzę. Sylaby nazw zwierząt również zostały podzielone na trzy karty. Chętny palacz mógł w ten sposób ułożyć wymyślone zwierzęta i pasujące do nich nazwy. Był to pomysł, który artysta zrealizował już w książce we wcześniejszych latach swojej działalności ilustratorskiej. Później Ritchie zrealizował kolejną serię nawiązującą do filmu i tym samym powrócił do sztuki karykatury.
Wraz z końcem XIX wieku rozpoczęła się nieznana dotąd era w sztuce. O ile do tej pory sztuka była postrzegana głównie z perspektywy estetycznej, o tyle teraz doczekała się powiązania z typografią i reklamą. O ile do tej pory obrazy prezentowane były najchętniej na szlachetnym płótnie, o tyle teraz konkurowały z medium plakatu. Tworzenie nośników reklamowych spoczywało w rękach litografów i rysowników, którzy nie wykazywali większych talentów plastycznych. Rosnąca industrializacja sprawiła, że reklama stała się prężnie rozwijającym się przemysłem. Artyści coraz częściej przejmowali artystyczne opracowanie atrakcyjnych plakatów. W Paryżu Henri de Toulouse-Lautrec wywołał sensację swoją reklamą miejskich teatrów tańca. W Londynie powstały biura, które specjalizowały się wyłącznie w reklamie artystycznej. Powstała nowa forma sztuki zwana techniką reklamową.
Alick Ritchie urodził się pod nazwiskiem Alexander Penrose Forbes Ritchie w Szkocji. Studiował w Belgijskiej Akademii Sztuk Pięknych, a na centrum swojego życia wybrał Londyn. Tutaj zajmował się szeroko pojętą reklamą. Ritchie był karykaturzystą, projektował plakaty dla londyńskiego metra i dostarczał zdjęcia do różnych magazynów. Alick Ritchie stał się sławny dzięki swoim portretom. Często malował osoby publiczne. Do jego motywów należeli aktorzy tacy jak Charlie Chaplin i politycy jak Winston Churchill. Ritchie ukazał się jako oderwany od rzeczywistości. Twarze często mają wyraz przypominający maskę. Kanciaste powierzchnie rozczłonkowane są ciemnymi liniami, a paleta barw zredukowana jest do kilku niuansów. W portretach można dostrzec zaczątki abstrakcji. Gdyby dokonać klasyfikacji historyczno-artystycznej na podstawie wyglądu, prace te należałoby przypisać do kubizmu. Kubizm nie miał jednak wyraźnego kierunku stylistycznego. Współcześni donoszą, że Alick Ritchie drwił z rozwoju kubizmu. Portrety te należy więc zaliczyć do karykatur, a tym samym do pięknej formy satyry.
Alick P.F. Ritchie zaprojektował w sumie trzy serie kart do papierosów. Wśród nich znajdują się jedne z najsłynniejszych portretów artysty, które w tym kontekście otwarcie określa się mianem karykatur. Ówcześni producenci papierosów wydawali tzw. kartki papierosowe w celu ustabilizowania opakowania. Wielu znanych artystów stworzyło obrazy do kart. W 1926 roku Ritchie stworzył swoje proste karykatury, z którymi osiągnął wielką sławę. W 1934 roku stworzył Animalloys - zestaw kart z 48 pojedynczymi obrazami. Karty przedstawiały głowę, przednie nogi, tułów i tylne nogi zwierząt. Z każdych trzech kart można było ułożyć zwierzę. Sylaby nazw zwierząt również zostały podzielone na trzy karty. Chętny palacz mógł w ten sposób ułożyć wymyślone zwierzęta i pasujące do nich nazwy. Był to pomysł, który artysta zrealizował już w książce we wcześniejszych latach swojej działalności ilustratorskiej. Później Ritchie zrealizował kolejną serię nawiązującą do filmu i tym samym powrócił do sztuki karykatury.
Strona 1 / 2