Alfred Henry Maurer urodził się w Ney York i był jedynym dzieckiem niemieckich imigrantów. Po ukończeniu szkoły pracował, podobnie jak jego ojciec Louis Maurer, w Currier and Ives, znanej nowojorskiej drukarni artystycznej jako litograf. Jednak już w młodym wieku pociągało go również malarstwo, dlatego podjął studia w Narodowej Akademii Wzornictwa, a następnie wyjechał na kilka lat do Paryża, gdzie kontynuował naukę głównie w Luwrze. Jego największym wzorem był wówczas James Abbott McNeill Whistler, znany amerykański malarz. Pierwszy obraz Maurera "An Arrangement of 1901", który zdobył nagrodę, również w swoim stylu malarskim wyraźnie nawiązuje do Whistlera. Wróciwszy na krótko do Nowego Jorku, Maurer poznał Alfred Stieglitz, znanego właściciela galerii i fotografa, i wystawił swoje prace w jego Galerii 291. Stieglitz, który w swoim czasie wywarł decydujący wpływ na rozwój artystyczny USA, prezentując tu również europejską awangardę, stał się znaczącym mecenasem Alfreda Henry'ego Maurera i zjednał mu wielu ważnych artystów.
W rozwoju artystycznym Maurera nie było dużej ciągłości. Był poszukiwaczem, który ciągle zmieniał style. Jego twórczość można zaliczyć do nurtu realizmu, impresjonizmu, kubizmu i fowizmu. W późniejszych latach malował niemal wyłącznie w stylu kubistycznym i fowistycznym. Bardzo znane z tego okresu twórczego są na przykład jego obrazy olejne "Pejzaż z czerwienią i błękitem" oraz "Dwie siostry".
Na początku I wojny światowej Alfred Henry Maurer wrócił do USA, gdzie w domu rodziców w Nowym Jorku mieszkał w odosobnieniu i coraz bardziej zamykał się w swojej pracowni na zaadaptowanym strychu. Był on zresztą osobą bardzo introwertyczną, która nigdy się nie ożeniła. Coraz bardziej wycofując się z życia publicznego, artysta coraz bardziej pozbawiony był wyczucia nowych tendencji artystycznych. W ciągu ostatnich 15 lat życia rozwinął monochromatyczny, kubistyczny styl malarstwa, który nie wzbudzał już zainteresowania publiczności. Jego malejące powodzenie potęgował fakt, że w tym samym czasie jego ojciec, z którym Maurer przez całe życie prowadził swoistą artystyczną rywalizację, został nagle "odkryty" na nowo i osiągnął większe znaczenie artystyczne. Kiedy ojciec zmarł, syn odebrał sobie życie zaledwie kilka tygodni później.
Alfred Henry Maurer urodził się w Ney York i był jedynym dzieckiem niemieckich imigrantów. Po ukończeniu szkoły pracował, podobnie jak jego ojciec Louis Maurer, w Currier and Ives, znanej nowojorskiej drukarni artystycznej jako litograf. Jednak już w młodym wieku pociągało go również malarstwo, dlatego podjął studia w Narodowej Akademii Wzornictwa, a następnie wyjechał na kilka lat do Paryża, gdzie kontynuował naukę głównie w Luwrze. Jego największym wzorem był wówczas James Abbott McNeill Whistler, znany amerykański malarz. Pierwszy obraz Maurera "An Arrangement of 1901", który zdobył nagrodę, również w swoim stylu malarskim wyraźnie nawiązuje do Whistlera. Wróciwszy na krótko do Nowego Jorku, Maurer poznał Alfred Stieglitz, znanego właściciela galerii i fotografa, i wystawił swoje prace w jego Galerii 291. Stieglitz, który w swoim czasie wywarł decydujący wpływ na rozwój artystyczny USA, prezentując tu również europejską awangardę, stał się znaczącym mecenasem Alfreda Henry'ego Maurera i zjednał mu wielu ważnych artystów.
W rozwoju artystycznym Maurera nie było dużej ciągłości. Był poszukiwaczem, który ciągle zmieniał style. Jego twórczość można zaliczyć do nurtu realizmu, impresjonizmu, kubizmu i fowizmu. W późniejszych latach malował niemal wyłącznie w stylu kubistycznym i fowistycznym. Bardzo znane z tego okresu twórczego są na przykład jego obrazy olejne "Pejzaż z czerwienią i błękitem" oraz "Dwie siostry".
Na początku I wojny światowej Alfred Henry Maurer wrócił do USA, gdzie w domu rodziców w Nowym Jorku mieszkał w odosobnieniu i coraz bardziej zamykał się w swojej pracowni na zaadaptowanym strychu. Był on zresztą osobą bardzo introwertyczną, która nigdy się nie ożeniła. Coraz bardziej wycofując się z życia publicznego, artysta coraz bardziej pozbawiony był wyczucia nowych tendencji artystycznych. W ciągu ostatnich 15 lat życia rozwinął monochromatyczny, kubistyczny styl malarstwa, który nie wzbudzał już zainteresowania publiczności. Jego malejące powodzenie potęgował fakt, że w tym samym czasie jego ojciec, z którym Maurer przez całe życie prowadził swoistą artystyczną rywalizację, został nagle "odkryty" na nowo i osiągnął większe znaczenie artystyczne. Kiedy ojciec zmarł, syn odebrał sobie życie zaledwie kilka tygodni później.
Strona 1 / 1