Agostino Tofanelli, który żył w latach 1770-1834, był artystą włoskiego klasycyzmu. Jego dzieła emanują duchem czasu, odzwierciedlając odrodzenie antycznych wzorców w zakresie kontemplacji i stylu życia. Dzieła sztuki Agostino Tofanellego są wyrazem poszukiwania jasności i moralnych postaw oraz podejścia do życia, które je określa.
Jako tematy Tofanelli najczęściej wykonywał akwaforty budynków. Charakteryzują się one jasnością, szczerością i ogromną dbałością o szczegóły. Tofanelli drobnym pociągnięciem odtwarza charakterystyczne cechy starożytnej architektury, świątyń czy fragmentów ruin. Swoje prace wykonywał w bardzo szczególnej technice. Akwaforty są drukowane brązową farbą. Nazywa się to brunaille. W sztuce istnieją również odbitki wykonane jako grisaille, czyli w kolorze jasnoszarym, lub jako verdaille, czyli w kolorze bardzo jasnozielonym. Brunaille to technika, która wywodzi się z XII-wiecznych witraży wykonywanych w klasztorach cysterskich, gdzie malowanie farbami było zabronione.
Dodatkowo artysta nadał akwafortom brązowy kolor. W tym procesie na papier nakłada się bardzo cienką półprzezroczystą farbę (zwaną też wash). Z jednej strony fragmenty obrazu są wzbogacone kolorem, co daje piękny efekt głębi. Tworzy się jasno-ciemny niuans. Jest to jednak obraz bardzo delikatny i elegancki, którego nie można porównywać z weneckim malarstwem światłocieniowym z XVIII wieku.
W twórczości Tofanellego kwestia monochromatycznej kolorystyki brązu nie wynika jednak z zakazu, lecz brąz w swoich licznych odcieniach i niuansach odtwarza raczej doskonałą przestrzeń barwną, odpowiednią zarówno dla przedstawionych budynków, jak i dla przedmiotów umieszczonych na obrazie, takich jak drzewa czy ludzie. W ten sposób Tofanelli tworzy klasyczne tematy malarskie, takie jak Świątynia Jowisza, Kolumna Trajana, obelisk na Piazza di Popolo, grób Świętej Heleny czy Koloseum w Rzymie, jako klasyczne i słynne obrazy architektoniczne.
Głównym miejscem działalności Tofanelliego jest Rzym. Bliskość siedziby papieża przysporzyła mu prestiżu i licznych zleceń. Wśród obrazów figuralnych znajduje się wiele przedstawień papieża Piusa VII, m.in. portret, na którym papież zwiedza Koloseum. Wśród obrazów figuralnych znajduje się również kilka autoportretów artysty w Akademii. W tych obrazach i akwarelach przedstawiających sceny świąteczne artysta o akademickim wykształceniu pokazuje samego siebie. Nic nie jest profanowane ani przesadzone. Chłodna i rzeczowa powściągliwość odzwierciedla charakter mistrzowskiego artysty Agostino Tofanellego.
W szczytowym okresie swojej kariery Tofanelli został mianowany dyrektorem Zbiorów Kapitolińskich w Rzymie i napisał obszerne książki zawierające opisy rzeźb i obrazów znajdujących się na Wzgórzu Kapitolińskim.
Agostino Tofanelli, który żył w latach 1770-1834, był artystą włoskiego klasycyzmu. Jego dzieła emanują duchem czasu, odzwierciedlając odrodzenie antycznych wzorców w zakresie kontemplacji i stylu życia. Dzieła sztuki Agostino Tofanellego są wyrazem poszukiwania jasności i moralnych postaw oraz podejścia do życia, które je określa.
Jako tematy Tofanelli najczęściej wykonywał akwaforty budynków. Charakteryzują się one jasnością, szczerością i ogromną dbałością o szczegóły. Tofanelli drobnym pociągnięciem odtwarza charakterystyczne cechy starożytnej architektury, świątyń czy fragmentów ruin. Swoje prace wykonywał w bardzo szczególnej technice. Akwaforty są drukowane brązową farbą. Nazywa się to brunaille. W sztuce istnieją również odbitki wykonane jako grisaille, czyli w kolorze jasnoszarym, lub jako verdaille, czyli w kolorze bardzo jasnozielonym. Brunaille to technika, która wywodzi się z XII-wiecznych witraży wykonywanych w klasztorach cysterskich, gdzie malowanie farbami było zabronione.
Dodatkowo artysta nadał akwafortom brązowy kolor. W tym procesie na papier nakłada się bardzo cienką półprzezroczystą farbę (zwaną też wash). Z jednej strony fragmenty obrazu są wzbogacone kolorem, co daje piękny efekt głębi. Tworzy się jasno-ciemny niuans. Jest to jednak obraz bardzo delikatny i elegancki, którego nie można porównywać z weneckim malarstwem światłocieniowym z XVIII wieku.
W twórczości Tofanellego kwestia monochromatycznej kolorystyki brązu nie wynika jednak z zakazu, lecz brąz w swoich licznych odcieniach i niuansach odtwarza raczej doskonałą przestrzeń barwną, odpowiednią zarówno dla przedstawionych budynków, jak i dla przedmiotów umieszczonych na obrazie, takich jak drzewa czy ludzie. W ten sposób Tofanelli tworzy klasyczne tematy malarskie, takie jak Świątynia Jowisza, Kolumna Trajana, obelisk na Piazza di Popolo, grób Świętej Heleny czy Koloseum w Rzymie, jako klasyczne i słynne obrazy architektoniczne.
Głównym miejscem działalności Tofanelliego jest Rzym. Bliskość siedziby papieża przysporzyła mu prestiżu i licznych zleceń. Wśród obrazów figuralnych znajduje się wiele przedstawień papieża Piusa VII, m.in. portret, na którym papież zwiedza Koloseum. Wśród obrazów figuralnych znajduje się również kilka autoportretów artysty w Akademii. W tych obrazach i akwarelach przedstawiających sceny świąteczne artysta o akademickim wykształceniu pokazuje samego siebie. Nic nie jest profanowane ani przesadzone. Chłodna i rzeczowa powściągliwość odzwierciedla charakter mistrzowskiego artysty Agostino Tofanellego.
W szczytowym okresie swojej kariery Tofanelli został mianowany dyrektorem Zbiorów Kapitolińskich w Rzymie i napisał obszerne książki zawierające opisy rzeźb i obrazów znajdujących się na Wzgórzu Kapitolińskim.
Strona 1 / 3