James Clarke Hook był brytyjskim artystą, który tworzył cenione obrazy pejzażowe i rodzajowe z jego przedstawieniami krajobrazów, pejzaży morskich i scen historycznych. Jego matka była córką metodystycznego teologa i biblisty dr Adama Clarke'a. Jego ojciec James Hook był sędzią w międzynarodowym sądzie Pax Britannica. W sumie sześć sądów zostało ustanowionych na arenie międzynarodowej, jeden z nich we Freetown, stolicy Sierra Leone, a więc James Clarke urodził się w tym południowo-zachodnim kraju Afryki. W dzieciństwie po raz pierwszy zetknął się z tematyką marynistyczną, piękno marynarzy, statków handlowych i morza zafascynowało młodego Jamesa Clarke'a ogromnie i zaczął rysować. Powstały wtedy piękne rysunki o niezwykłej lekkości i wkrótce stało się dla niego jasne, że malarstwo jest jego metier. Clarke pracował później w galeriach rzeźby w British Museum pod okiem artystów takich jak John Constable i John Jackson. W 1836 roku James Clarke Hook podjął studia w Royal Academy w Londynie. W ciągu trzech lat studiów powstały pierwsze znane dziś obrazy; w 1844 r. jego projekt "Szatan w raju" po raz pierwszy znalazł się na krótkiej liście w konkursie zorganizowanym przez czcigodny Westminster Hall na najpiękniejsze freski do nowo wybudowanego Pałacu Westminsterskiego. W tym samym roku w Akademii pokazano erotyczne dzieło Hooka "Pamphilius relating his Story", do którego powstania zainspirował go Decamerone.
W połowie lat czterdziestych XIX wieku wystawiono kilka obrazów malarza. Ugruntowały one jego reputację jako twórcy, który potrafił przedstawiać romantyczne tematy w niezwykle mocny i oryginalny sposób. Jego obrazy "Pieśń o dawnych czasach", a zwłaszcza nagrodzone "Znalezienie ciała Harolda" wyznaczyły dojrzałą profesję artystyczną Hooka. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem, artysta zaczął również podejmować podróże studyjne. Podczas wędrownych studiów tworzył również obrazy o motywach religijnych. W tym czasie ożenił się z malarką Rosalie Burton, po czym wyjechał do Paryża, by pracować w Luwrze. Następnie Hook odwiedził Szwajcarię i Włochy, gdzie poświęcił się intensywnym studiom nad dziełami Tycjana i innych Wenecjan. Odtąd miało to mieć wpływ na dalsze kształtowanie jego obrazów i akwafort. O ile do tej pory jego znakiem rozpoznawczym były romantyczne przedstawienia angielskich tematów lądowych i morskich, o tyle weneckie tematy miały na niego duży wpływ. W 1860 roku James Clarke Hook został pełnoprawnym członkiem Brytyjskiej Akademii Królewskiej.
Hook odszedł następnie od malarstwa historycznego i poświęcił się żywym przedstawieniom rodzajowym w swojej londyńskiej rezydencji. Wiele miejsca zajmowały wiejskie pejzaże, motywy nadmorskie, d i przedstawienia ciężkiego życia mieszkańców wybrzeża. Obrazy takie jak "Syn wdowy wypływający w morze", "Księga", "Stójcie czysto! O Well for the Fishermans Boy!" czy "Sea Urchins" ugruntowały reputację jego nadmorskich obrazów jako "Hookscapes". W 1857 r. Hook osiedlił się w wiejskim Godalming w hrabstwie Surray. Tutaj zbudował swój wiejski dom "Silverbeck", w którym mieszkał aż do śmierci 14 kwietnia 1907 roku. Jego synowie również byli malarzami: Allan James Hook (1853-1946) został malarzem marynistą, a Bryan Hook (1856-1925) poświęcił się malarstwu zwierząt. Prace Jamesa Clarke'a Hooka przechowywane są m.in. w Royal Academy of Arts i Guildhall Art Gallery w Londynie, a także w galeriach w Liverpoolu, Manchesterze i Aberdeen.
James Clarke Hook był brytyjskim artystą, który tworzył cenione obrazy pejzażowe i rodzajowe z jego przedstawieniami krajobrazów, pejzaży morskich i scen historycznych. Jego matka była córką metodystycznego teologa i biblisty dr Adama Clarke'a. Jego ojciec James Hook był sędzią w międzynarodowym sądzie Pax Britannica. W sumie sześć sądów zostało ustanowionych na arenie międzynarodowej, jeden z nich we Freetown, stolicy Sierra Leone, a więc James Clarke urodził się w tym południowo-zachodnim kraju Afryki. W dzieciństwie po raz pierwszy zetknął się z tematyką marynistyczną, piękno marynarzy, statków handlowych i morza zafascynowało młodego Jamesa Clarke'a ogromnie i zaczął rysować. Powstały wtedy piękne rysunki o niezwykłej lekkości i wkrótce stało się dla niego jasne, że malarstwo jest jego metier. Clarke pracował później w galeriach rzeźby w British Museum pod okiem artystów takich jak John Constable i John Jackson. W 1836 roku James Clarke Hook podjął studia w Royal Academy w Londynie. W ciągu trzech lat studiów powstały pierwsze znane dziś obrazy; w 1844 r. jego projekt "Szatan w raju" po raz pierwszy znalazł się na krótkiej liście w konkursie zorganizowanym przez czcigodny Westminster Hall na najpiękniejsze freski do nowo wybudowanego Pałacu Westminsterskiego. W tym samym roku w Akademii pokazano erotyczne dzieło Hooka "Pamphilius relating his Story", do którego powstania zainspirował go Decamerone.
W połowie lat czterdziestych XIX wieku wystawiono kilka obrazów malarza. Ugruntowały one jego reputację jako twórcy, który potrafił przedstawiać romantyczne tematy w niezwykle mocny i oryginalny sposób. Jego obrazy "Pieśń o dawnych czasach", a zwłaszcza nagrodzone "Znalezienie ciała Harolda" wyznaczyły dojrzałą profesję artystyczną Hooka. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem, artysta zaczął również podejmować podróże studyjne. Podczas wędrownych studiów tworzył również obrazy o motywach religijnych. W tym czasie ożenił się z malarką Rosalie Burton, po czym wyjechał do Paryża, by pracować w Luwrze. Następnie Hook odwiedził Szwajcarię i Włochy, gdzie poświęcił się intensywnym studiom nad dziełami Tycjana i innych Wenecjan. Odtąd miało to mieć wpływ na dalsze kształtowanie jego obrazów i akwafort. O ile do tej pory jego znakiem rozpoznawczym były romantyczne przedstawienia angielskich tematów lądowych i morskich, o tyle weneckie tematy miały na niego duży wpływ. W 1860 roku James Clarke Hook został pełnoprawnym członkiem Brytyjskiej Akademii Królewskiej.
Hook odszedł następnie od malarstwa historycznego i poświęcił się żywym przedstawieniom rodzajowym w swojej londyńskiej rezydencji. Wiele miejsca zajmowały wiejskie pejzaże, motywy nadmorskie, d i przedstawienia ciężkiego życia mieszkańców wybrzeża. Obrazy takie jak "Syn wdowy wypływający w morze", "Księga", "Stójcie czysto! O Well for the Fishermans Boy!" czy "Sea Urchins" ugruntowały reputację jego nadmorskich obrazów jako "Hookscapes". W 1857 r. Hook osiedlił się w wiejskim Godalming w hrabstwie Surray. Tutaj zbudował swój wiejski dom "Silverbeck", w którym mieszkał aż do śmierci 14 kwietnia 1907 roku. Jego synowie również byli malarzami: Allan James Hook (1853-1946) został malarzem marynistą, a Bryan Hook (1856-1925) poświęcił się malarstwu zwierząt. Prace Jamesa Clarke'a Hooka przechowywane są m.in. w Royal Academy of Arts i Guildhall Art Gallery w Londynie, a także w galeriach w Liverpoolu, Manchesterze i Aberdeen.
Strona 1 / 1