Jego najsłynniejszym dziełem jest "Myśliciel", siedząca na cokole postać z pochylonymi plecami i głową w zamyśleniu, mająca przedstawiać postać z "Boskiej komedii" Dantego Alighieri. Auguste Rodin był rzeźbiarzem i rysownikiem, ale podczas gdy jego prace rzeźbiarskie zyskały wielką sławę, jego rysunki nigdy nie cieszyły się tak wielką uwagą. Rodin pracował jednak przede wszystkim z rysunkami i w glinie, inne materiały nie były mu tak bliskie.
Rodin odkrył swoje zamiłowanie do sztuki jako młody człowiek. Syn konserwatywnej rodziny urzędniczej nie zdołał jednak zostać przyjęty do Akademii. Późniejsze sukcesy osiągnął więc bez formalnego wykształcenia rzeźbiarskiego. Twórczość Rodina kształtowała się pod wpływem wielu różnych czynników. Zarówno grecki antyk, jak i Michał Anioł, a także późniejsze style, odegrały ważną rolę w jego twórczości. W pierwszej fazie tworzył prace, które wyróżniały się emocjonalnością ruchu i pozostawały pod wpływem impresjonizmu i realizmu. Jego radykalizm ujawnił się wcześnie, choć bardziej przez przypadek. Pierwszym wystawionym dziełem był "Człowiek z rozbitym nosem", popiersie, które zostało jednak uszkodzone przez mróz w pracowni i dlatego nie miało tyłu głowy. Rodin przedstawił go jednak na Salonie w 1865 roku i został skrytykowany za to, że dzieło jest tylko fragmentaryczne. Rodin był również bardzo kontrowersyjnym artystą. Jego przedstawienie nagiego mężczyzny, "Wiek brązu", wywołało u publiczności drżenie głowy ze względu na jego realistyczną replikę.
Najpóźniej na przełomie XIX i XX wieku rola Rodina jako głównego artysty modernizmu, a nawet jego prekursora, stała się oczywista. Jego rzeźba "Człowiek kroczący" nosi wyraźne znamiona abstrakcji, nie tylko dlatego, że nie ma głowy, ale także z powodu osobliwego kształtu ciała. Epoka modernizmu sama w sobie była naznaczona kontrowersjami. Wielu artystów, takich jak Pablo Picasso czy przedstawiciele ekspresjonizmu, którzy zaczęli eksperymentować z formami abstrakcyjnymi, było niezrozumianych i dlatego ostro krytykowanych.
Jego najsłynniejszym dziełem jest "Myśliciel", siedząca na cokole postać z pochylonymi plecami i głową w zamyśleniu, mająca przedstawiać postać z "Boskiej komedii" Dantego Alighieri. Auguste Rodin był rzeźbiarzem i rysownikiem, ale podczas gdy jego prace rzeźbiarskie zyskały wielką sławę, jego rysunki nigdy nie cieszyły się tak wielką uwagą. Rodin pracował jednak przede wszystkim z rysunkami i w glinie, inne materiały nie były mu tak bliskie.
Rodin odkrył swoje zamiłowanie do sztuki jako młody człowiek. Syn konserwatywnej rodziny urzędniczej nie zdołał jednak zostać przyjęty do Akademii. Późniejsze sukcesy osiągnął więc bez formalnego wykształcenia rzeźbiarskiego. Twórczość Rodina kształtowała się pod wpływem wielu różnych czynników. Zarówno grecki antyk, jak i Michał Anioł, a także późniejsze style, odegrały ważną rolę w jego twórczości. W pierwszej fazie tworzył prace, które wyróżniały się emocjonalnością ruchu i pozostawały pod wpływem impresjonizmu i realizmu. Jego radykalizm ujawnił się wcześnie, choć bardziej przez przypadek. Pierwszym wystawionym dziełem był "Człowiek z rozbitym nosem", popiersie, które zostało jednak uszkodzone przez mróz w pracowni i dlatego nie miało tyłu głowy. Rodin przedstawił go jednak na Salonie w 1865 roku i został skrytykowany za to, że dzieło jest tylko fragmentaryczne. Rodin był również bardzo kontrowersyjnym artystą. Jego przedstawienie nagiego mężczyzny, "Wiek brązu", wywołało u publiczności drżenie głowy ze względu na jego realistyczną replikę.
Najpóźniej na przełomie XIX i XX wieku rola Rodina jako głównego artysty modernizmu, a nawet jego prekursora, stała się oczywista. Jego rzeźba "Człowiek kroczący" nosi wyraźne znamiona abstrakcji, nie tylko dlatego, że nie ma głowy, ale także z powodu osobliwego kształtu ciała. Epoka modernizmu sama w sobie była naznaczona kontrowersjami. Wielu artystów, takich jak Pablo Picasso czy przedstawiciele ekspresjonizmu, którzy zaczęli eksperymentować z formami abstrakcyjnymi, było niezrozumianych i dlatego ostro krytykowanych.
Strona 1 / 6